إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ أُولَئِكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿۶۲﴾

جز این نیست که مومنان کسانی اند که ایمان آورده اند بر اللّه تعالٰی و رسول او و چون باشند با او بر یک کاری جمع آوردنده نمیروند تا آنکه اجازت طلبند از او و کسانی که اجازت میطلبند از تو اینها مردمانی اند که ایمان دارند به اللّه تعالٰی و به رسول او پس چون اجازه خواهند از تو برای بعضی کار خود پس اجازت بده هرکرا خواهی از ایشان وطلب مغفرت کن برای ایشان از اللّه تعالٰی هرآئينه اللّه تعالٰی آمرزنده مهربان است ﴿۶۲﴾

[۶۲] ربط آن به آیت گذشته این است چنانچه حکم سلام در بین خانواده مسلمانان است همچنین در هنگام رخصت از نبی صل اللّه وعلیه وسلم حکم سلام است برای گرفتن رخصت - و مناسبت آن به سوره کل این است که پیش آداب و احکام قرآنیه بیان شد که به آنها آیات بینات گفته میشد پس در اخیر شان رسول اللّه صل اللّه وعلیه وسلم را بیان میکند که مانند قرآن به احکام نبی صل اللّه وعلیه وسلم احترام و عمل کردن ضروری است و در این آیت مقابله صفات مومنان و منافقان است - مراد از جامع کاری است که امیرالمومنین اصحاب الرایٔ را برای مشوره جمع کند و بعضی اهل علم در این نماز جماعت و نماز جمعه را نیز داخل کرده است - بلکه چون یک شخص برای سفر بیرون میرود برای او نیز بکار است که از امیر اجارت بگیرد (وَاسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ) به این دعا در هنگام رخصت کردن ثابت شد لیکن بلند کردن دست در آن ضروری و لازم نیست - و در این اشاره است که هرگاه امیر دعا استغفار بخواهد پس معلوم خواهد شد که اذن را به خوشنودی کرده است -