وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ ﴿۵﴾ وَنُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَنُرِيَ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا مِنْهُمْ مَا كَانُوا يَحْذَرُونَ ﴿۶﴾ وَأَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّ مُوسَى أَنْ أَرْضِعِيهِ فَإِذَا خِفْتِ عَلَيْهِ فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِّ وَلَا تَخَافِي وَلَا تَحْزَنِي إِنَّا رَادُّوهُ إِلَيْكِ وَجَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِينَ ﴿۷﴾ فَالْتَقَطَهُ آلُ فِرْعَوْنَ لِيَكُونَ لَهُمْ عَدُوًّا وَحَزَنًا إِنَّ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا كَانُوا خَاطِئِينَ ﴿۸﴾

و میخواستیم که احسان کنیم برکسانی که ضعیف گردانیده شده بودند در ملک و بگردانیم ایشان را پیشوایان دین و بگردانیم ایشان را وارثان زمین ﴿۵﴾
و تا طاقت دهیم ایشان را در ملک و نشان دهیم فرعون و هامان را و لشکر های ایشان را از جانب بنی اسرائيل آنچه را که از آن می ترسیدند ﴿۶﴾
و آموختیم ما به مادر موسیٰ علیه السلام که شیر بده او را پس چون بترسی بر او بینداز او را در دریا و مترس (از مردن آن) و غمگین مشو (بر جدایی او) هرآئينه ما باز میگردانیم او را بسوی تو و گردانندهٔ اوئیم از پیغمبران ﴿۷﴾
پس برداشتند او را اهل فرعون (عاقبت اینکه) تا گردد برای ایشان دشمن و غم هرآئينه فرعون و هامان و لشکرهای آن هر دو بودند خطاکار ﴿۸﴾

[۵] این ذکر انعامات بر بنی اسرائيل است در این آیت سه انعامات ذکر شده است و به اینها انعامات انقلابی گفته میشود اول اینکه ضعف و ناتوانی ایشان را تبدیل میگرداند به قوت دادن ، و در این به آن انعامات اشاره است آنکه در سوره بقره ذکر شده است دوم (وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً) مراد از این دعوت کنندگان به دین حق اند مانند سوره الم سجده (۲۴) ذکر است و در این اشاره است که در دین مقتداء شدن انعام بزرگ الٰهی است سوم (وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ) ذکر این در سوره اعراف (۱۳۷) گذشته است -
[۶] در این دو انعامات است اول اینکه علاوه از وراثت مصر در مملکت های دیگر قدرت دادن چنانچه در زمین شام نیز ایشان را تسلط داد دوم نُرِيَ آه (مَا كَانُوا يَحْذَرُونَ) که آن زوال پادشاهی فرعون است به سبب یک ولد بنی اسرائيل که آن به ایشان به ذریعه بنی اسرائيل یا به خواب فرعون معلوم شده بود و فرعون از ترس او ذبح ابناء بنی اسرائيل را میکرد -
[۷] از این آیت تفصیل قصه موسیٰ علیه السلام است و از این مقام اول است الی (۱۴) در این ذکر مصیبت بر مادر موسیٰ علیه السلام است به همراه بشارت ها و کرامات و سبب رسیدن موسیٰ علیه السلام به خانه فرعون است و باز به آغوش مادرش و این احوال صغر (کودکی) است در این آیت (۷) دو اوامر و دو نواحی و دو بشارت ذکر است و این فصاحت و بلاغت بزرگ قرآن است ومراد از وحی الهام است به طریقه غایبانه یا به واسطه ملائيک و به این کرامت گفته میشود و در این ذکر مصیبت است به همراه بشارت -
[۸] در این آیت اشاره است که در بعضی اوقات عمل شخص برایش سبب ضرر میگردد - (لِيَكُونَ) به این لام عاقبت گفته میشود (خَاطِئِينَ) در تربیت موسیٰ علیه السلام خطا شده بودند یا مشرکان و گنهگاران بودند و در این آیت مصیبت ظاهراً ذکر شد از سببی که رفتن موسیٰ علیه السلام به خانه فرعون ظاهراً سبب اندوه مادرش بود -