وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَحْسَنَ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۷﴾ وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ حُسْنًا وَإِنْ جَاهَدَاكَ لِتُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۸﴾ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِي الصَّالِحِينَ ﴿۹﴾ وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذَابِ اللَّهِ وَلَئِنْ جَاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمْ أَوَلَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِي صُدُورِ الْعَالَمِينَ ﴿۱۰﴾

و کسانیکه ایمان آوردند و کردند اعمال مطابق به سنت البته میریزانیم از ایشان گناهای ایشان را و البته پاداش میدهیم ایشان را پاداش نیکوترین از آنچه عمل میکردند ﴿۷﴾
و تاکید حکم کردیم انسان را که با مادر و پدر خود نیکوئی کنند و اگر مجبور میکنند ترا که شریک سازی به من آن کسی را که نیست ترا به شرکت آن هیچ دلیل پس گفته هر دو ایشان را قبول مکن بسوی من پیش شدن شماست پس خبر میدهم شما را به آنچه عمل میکنید ﴿۸﴾
و کسانیکه ایمان آوردند و کردند اعمال مطابق به سنت هرآئينه در آریم ایشان را در زمره گروه نیکان کاملان ﴿۹﴾
و بعضی از مردم کسانی اند که میگویند ایمان آوردیم به اللّه تعالٰی پس چون بد برای ایشان گفته شود در راه اللّه تعالٰی میگرداند فتنه مردم را مانند عذاب اللّه تعالٰی و اگر بیاید مددی از رب تو البته میگویند ایشان هرآئينه ما همراهان شما ایم و آیا این نیست که اللّه تعالٰی داناتر است به سخن های که در سینه های مردمان است ﴿۱۰﴾

[۷] این بشارت اخروی است و بیان لِنَفْسِهِ است و در این آیت از عمل صالح این افتتان (امتحان) مراد است و (لَنُكَفِّرَنَّ) اشاره است که از جهنم محفوظ خواهد بود از سببی که تکفیر سیئات سبب برای حفاظت از سزا است و در (وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ) اشاره است که جنت را حاصل خواهد کرد (أَحْسَنَ الَّذِي) به معنی آن عمل است که بنا باشد بر اخلاص و اتباع سنت و این در مقابل حسن نیست یا مراد از احسن درجه عزیمت است و مراد از حسن درجه رخصت است و مراد از جزاء جزاء کامل است -
[۸] این نوع دوم افتتان است یعنی گاهی پدر و مادر اولاد موحدین خود را به شرک کردن دعوت میدهند و بسیار سختی برآن میکنند از خانه بیرون میکنند ، حکم عاق بر آن میکنند تا از توحید منع شود لیکن در این اطاعت کردن آنها جایز نیست این نیز امتحان بزرگ است و مانند این در سوره لقمان (۱۵) نیز است و در آنجا فرق ذکر میشود -
[۹] این بشارت متعلق به افتتان دوم است که در این امتحان کامیاب شود پس در جماعت صالحین داخل میشود در دنیا و برزخ و آخرت و (الصَّالِحِينَ) را از سببی ذکر کرد که مردم نادان به این نوع شخص (که اطاعت مادر و پدر را در شرک نمی کنند) نافرمان و مفسد میگویند پس اللّه تعالٰی برایش صالح گفت -
[۱۰] این افتتان سوم است یعنی از جهت ایمان و دعوت حق مردم مخالف میشوند پس بعضی انسان منافقت را شروع میکند لیکن برای مومن از این نوع منافقت دور شدن بکار است - (فِتْنَةَ النَّاسِ) یعنی از جهت ترس مخالفت مردم سخن حق را ترک میکند یعنی چنانچه از عذاب اللّه تعالٰی ترس بکار است و بیان کردن حق ضروری است همچنین ایشان از مخالفت کردن مردم و از ایذاء ترس میکنند و کتمان حق را میکنند - (نَصْرٌ) غلبه ، اموال ، عزت حاصل شود به سبب همراهی مومنان حاصل شود و مانند این در سوره حج (۱۱) نیز است (أَوَلَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ) این زجر به حال این منافقین است یعنی کسی برای رضا اللّه تعالٰی آمنا میگوید و کسی برای حاصل کردن فواید دنیوی به هر دو نیت اللّه تعالٰی داناست -