أَوَلَمْ يَكْفِهِمْ أَنَّا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ يُتْلَى عَلَيْهِمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَرَحْمَةً وَذِكْرَى لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ ﴿۵۱﴾ قُلْ كَفَى بِاللَّهِ بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ شَهِيدًا يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالَّذِينَ آمَنُوا بِالْبَاطِلِ وَكَفَرُوا بِاللَّهِ أُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿۵۲﴾ وَيَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذَابِ وَلَوْلَا أَجَلٌ مُسَمًّى لَجَاءَهُمُ الْعَذَابُ وَلَيَأْتِيَنَّهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ ﴿۵۳﴾ يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذَابِ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكَافِرِينَ ﴿۵۴﴾ يَوْمَ يَغْشَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ وَيَقُولُ ذُوقُوا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۵۵﴾

آیا کفایت نمیکند ایشان را این سخن که ما نازل کردیم بر تو کتاب را که خوانده میشود بر ایشان هرآئينه در این البته رحمت و پند است برای قومیکه ایمان می آرند ﴿۵۱﴾
بگو بس است اللّه تعالٰی در میان ما و میان شما فیصله کننده عالم است بر آنچه در آسمانها است و در زمین است و کسانی که یقین دارند بر معبودان باطل و انکار میکنند از اللّه تعالٰی این کسان خاص ایشانند زیان کاران ﴿۵۲﴾
و به شتاب می طلبند از تو عذاب (دنیا) را و اگر نمی بود موعود مقرره هرآئينه می آمد به ایشان عذاب و هرآئينه می آید به ایشان ناگهان و ایشان ندانند ﴿۵۳﴾
به شتاب می طلبند از تو عذاب را و هرآئينه جهنم البته احاطه کننده است کافران را ﴿۵۴﴾
روزیکه فرا گیرد ایشان را عذاب از بالای ایشان و از زیر پایهای ایشان و گفته شود بچشید (سزای) آن اعمالی که میکردید ﴿۵۵﴾

[۵۱] این جواب دوم سوال است ، حاصل جواب این است که قرآن معجزه کافی است و بهتر از همه معجزات است از سببی که معجزه باقی است و برای تمام اهل دنیا اعجاز آن ثابت شده است (لَرَحْمَةً) سبب نزول رحمت الٰهی است یا سبب اطمینان دلها است یا رحمت به معنی نعمت خاصه است -
فایده: این دلیل اشکار است که در معجزه قدرت و اختیار نبی نمی باشد از سببی که قرآن معجزه است اگر در این قدرت نبی میبود باز افتراء میبود مانند که مشرکان اعتراض میکردند -
[۵۲] این نتیجه بیان پیش است که اللّه تعالٰی صدق رسول و قرآن را ثابت کرد پس این شهادت اللّه تعالٰی است و این شهادت برای اثبات صدق کافی است - باز زجر به منکرین است که با وجود این شهادت کسی بر کتاب های باطل و شبهات یقین میکنند و از کتاب اللّه تعالٰی انکار میکنند او در خسران بزرگ است -
[۵۳] این زجر به زود طلب کردن عذاب دنیوی است و جواب داده است که عذاب به موعود خود و ناگهان می آید (بَغْتَةً) آن است که وقت و تاریخ آن معلوم نباشد اگر چه علامات آن باشد -
[۵۵،۵۴] این زجر به زود خواستند عذاب اخروی است (یعنی ایشان میگویند که از موعود پیش بیاید) و باز چهار حالات تخویف منکرین را ذکر کرده است آن است احاطه جهنم ، غشی عذاب ، عذاب از هرطرف ، ذوق عذاب و مانند این در سوره اعراف (۴۱) گذشته است -