بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا ﴿۱﴾ وَاتَّبِعْ مَا يُوحَى إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا ﴿۲﴾ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا ﴿۳﴾

ائ نبی (همیشه) بترس از اللّه تعالٰی و قبول مکن سخن کافران را و منافقان را هرآئينه اللّه تعالٰی است دانا با حکمت ﴿۱﴾
و پیروی کن چیزی را که وحی کرده میشود بتو از جانب پروردگار تو هرآئينه اللّه تعالٰی به آنچه عمل میکنید خبردار است ﴿۲﴾
و خود را بسپار بر اللّه تعالٰی و کافی است اللّه تعالٰی ذمه دار ﴿۳﴾

سوره الأحزاب

ربط: آن با سوره پیش به چند طریقه است - طریقه اول در سوره گذشته مسئله توحید بود حالا در این سوره پیروی رسول اللّه صل اللّه وعلیه وسلم را ذکر میکند - طریقه دوم در سوره های پیش رد شرک بود حالا در این سوره رد است بر بدعات شرکیه - طریقه سوم در سوره های گذشته اثبات توحید بود حالا در این سوره ترغیب میدهد به دعوت و تبلیغ این مسئله -
دعویٰ این سوره: ترغیب دادن رسول اللّه صل اللّه وعلیه وسلم به دعوت و رد بر بدعات در دوازده خطابات و ترغیب دادن به امت عموماً و خصوصاً به اطاعت کردن و توقیر کردن رسول اللّه صل اللّه وعلیه وسلم است در شانزده خطابات و اثبات توحید به ذکر سه مثال در نُه آیات -
خلاصه سوره: این سوره به چهار باب تقسیم شده است باب اول الی (۹) است - در این دعوی سوره است به ذکر چهار خطابات رسول اللّه صل اللّه وعلیه وسلم الی (۳) باز رد است بر سه اقوال اهل رسوم و اشاره به مثالها است در (۴) - و خطاب به مومنان در (۶،۵) است و خطاب پنجم به نبی صل اللّه وعلیه وسلم است در (۸،۷) -

تفسیر

[۳،۲،۱] در این آیات چهار خطابات به نبی صل اللّه وعلیه وسلم است سه آوامر و یک نهی است حاصل همه ترغیب دادن است به دعوت و تبلیغ -
فایده: در ابتدا این سوره خازن و خطیب شربینی و مفسرین دیگر نوشته اند که بعد از واقعه اُحد وفد مشرکان آمد و به منافقان مدینه مشوره کردند و به رسول اللّه صل اللّه وعلیه وسلم آمدند و با او سخن اتحاد و مصلحت را به این طریقه کردند که تو به لات و منات وغیره بد مگو بلکه ایشان را شفعاء قهریه قبول کن چنانکه عقیده ما است و ما نیز در سخن های دیگر تو ممانعتی نمی کنیم دعوت دیگر خود را بکن و منافقان نیز تائيد آنرا کردند که این اختلاف را ترک کن از جنگ ها نجات خواهی یافت و ایشان بر تو حمله نخواهند کرد (مقصد این همه سخن ها ترغیب دادن مداهنت به رسول اللّه صل اللّه وعلیه وسلم بود) ابتداء این سوره در جواب ایشان نازل شد (وَكِيلًا) این در صفت اللّه تعالٰی است مراد از آن آن ذاتی است که ذمه دار و تدبیر کننده همه کارها باشد و در این صفت شریک اللّه تعالٰی کسی نیست از این سبب و کفیٰ را ذکر کرده است -