مَلْعُونِينَ أَيْنَمَا ثُقِفُوا أُخِذُوا وَقُتِّلُوا تَقْتِيلًا ﴿۶۱﴾ سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا ﴿۶۲﴾ يَسْأَلُكَ النَّاسُ عَنِ السَّاعَةِ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ اللَّهِ وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ تَكُونُ قَرِيبًا ﴿۶۳﴾ إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْكَافِرِينَ وَأَعَدَّ لَهُمْ سَعِيرًا ﴿۶۴﴾ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا لَا يَجِدُونَ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا ﴿۶۵﴾يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ يَقُولُونَ يَا لَيْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَا ﴿۶۶﴾ وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا ﴿۶۷﴾ رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِيرًا ﴿۶۸﴾

لعنت کرده شدگان هرجا که یافته شوند گرفتار شوند و کشته شوند به کشتن ﴿۶۱﴾
مانند طریقه اللّه تعالٰی در کسانی که گذشتند پیش از ایشان و هر گز نیابی طریقه اللّه تعالٰی را تبدیلی ﴿۶۲﴾
میپرسند ترا مردمان در باره قیامت بگو جز این نیست که علم قیامت نزد اللّه تعالٰی است و چه چیز خبرداده می تواند ترا (در باره قیامت) هرآئينه قیامت است نزدیک ﴿۶۳﴾
هرآئينه اللّه تعالٰی لعنت کرده است کافران را و آماده ساخته است برای ایشان آتش شعله دار ﴿۶۴﴾
همیشه باشند در آنجا همیشه نیابند هیچ نجات دهنده و مددگاری ﴿۶۵﴾
در این روز گردانیده شود روی ایشان در آتش میگویند ائ کاش که اطاعت میکردیم اللّه تعالٰی و رسول اللّه صل اللّه وعلیه وسلم را ﴿۶۶﴾
و گویند ائ پروردگار ما هرآئينه ما اطاعت کردیم سرداران خود را و بزرگان خود را پس گمراه ساختند ما را از راه حق ﴿۶۷﴾
ائ پروردگار ما بده ایشان را دوچند از عذاب و لعنت کن ایشان را لعنت کلان ﴿۶۸﴾

[۶۳] این نیز زجر به منافقین است - چون ایشان با عذاب ترسانیده شدند ایشان در باره قیامت پرسان ها را آغاز کردند برای تلبیس انداختن بر مومنان و برای خاموش کردن نبی صل اللّه وعلیه وسلم از جواب -
[۶۸،۶۷،۶۶،۶۵،۶۴] در این آیت تخویف اخروی به هشت طریقه است - لعنت ، سعیر ، خلود ، ابد ، لایحدون ولیاً ، ولانصیرا ، حسرت برای طاعت اللّه تعالٰی و رسول ، برائت از الههٔ باطله (أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَا) چون مقصد این سوره اطاعة اللّه و الرسول بود پس به مناسبت او این تخویف را ذکر کرد - و این تمناَّ به سببی است که یقین ایشان آمد که نجات صرف در اطاعت اللّه تعالٰی و در رسول او است (سَادَتَنَا) مراد از این آن پیران و ملایان اند که برای ایشان دعوت شرک و بدعات را داده بودند و ایشان تقلید آنها را کرده بودند (كُبَرَاءَنَا) مرا از آن اهل اقتدار اند که در رعیت فسق و فجور و خلاف کتاب اللّه و سنت رسول اللّه صل اللّه وعلیه وسلم احکام و قوانین را جاری کرده باشد و رعیت اطاعت آنرا میکنند - آیت اگر چه صریح است در تقلید گمراهان لیکن دلالةً در آن آن تقلید شخصی داخل است که یک عالم اجتهاداً سهو شده باشد و برای مقلد او معلوم شود که این قول او خلاف قرآن و سنت است یعنی بدون دلیل است باز هم آن قول را ترک نمی کند این نیز تقلید مذموم است -