إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ ﴿۶﴾ وَحِفْظًا مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ مَارِدٍ ﴿۷﴾ لَا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَيُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍ ﴿۸﴾ دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ ﴿۹﴾ إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ﴿۱۰﴾ فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِينٍ لَازِبٍ ﴿۱۱﴾ بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ ﴿۱۲﴾ وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ ﴿۱۳﴾ وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ ﴿۱۴﴾

هرآئينه ما زینت دادیم آسمان نزدیک را به زینتی که ستاره هاست ﴿۶﴾
و حفاظت کردیم به حفاظت کردنی از هر شیطان رانده شده ﴿۷﴾
نمی توانند گوش نهند بسوی مجلس بالا و زده میشوند از هر طرف ﴿۸﴾
رانده میشوند به راندگی و ایشان راست عذاب پیوست شونده ﴿۹﴾
مگر آنکه برباید سخنی را ربودنی پس در پی او شود شعله روشن ﴿۱۰﴾
پس بپرس آیا ایشان پخته آفریننده اند یا آنهای که ما آفریده ایم هرآئينه ما آفریدیم ایشانرا از گل چسپنده ﴿۱۱﴾
بلکه نه تعجب میکنند و استهزاء میکنند ﴿۱۲﴾
و چون پند داده شود به ایشان پند نمی گیرند ﴿۱۳﴾
و چون ببینند معجزه را به تمسخر میگیرند ﴿۱۴﴾

[۶] این نیز دلیل عقلی بر توحید است و تمهید برای حال جنات است که ایشان عاجز و ذلیل اند پس چگونه با اللّه تعالٰی شریک شده میتوانند یا سفارشی به زور شده میتوانند و رد بر مشرکین بالجن است و همچنین این رد بر مشرکین بالکواکب نیز است که ستاره ها صرف برای زینت و حفاظت آفریده شده اند معبودان شده نمی توانند -
[۱۰،۹،۸،۷] در این آیت فایده دوم ستاره ها را ذکر میکند چنانچه در سوره حجر (۱۷) گذشته است و در این حالت شیطان ها را ذکر کرده است (إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى) مجلس اشراف و ملائيک افضل که ایشان در باره وحی اللّه تعالٰی مجلس میکنند -
فایده: پیش از نبوت نبی صل اللّه وعلیه وسلم نیز شیاطین به این نوع شعله ها زده میشدند لیکن آنها اندک بودند و بعد از آغاز شدن نزول قرآن این شعله ها بیشتر شدند از هر طرف آسمان آغاز شدند تا از سبب سخن کاهنان در قرآن کریم تلبیس پیدا نشود و از سبب حفاظت قرآن و برای صدق همیشگی نبی صل اللّه وعلیه وسلم این معامله به شیاطین بعد از وفات نبی صل اللّه وعلیه وسلم نیز باقی است -
[۱۱] این زجر به منکرین بعث بعدالموت است مراد از (مَنْ خَلَقْنَا) ملائيک و مشرق و ستاره ها و شیاطین و شهاب ها (شعله ها) اند که پیش ذکر شدند که اللّه تعالٰی به آفریدن این چیزها قادر است پس به دوباره پیداکردن انسانها نیز قادر است (لَازِبٍ) گِل که بسیار وقت بر آن بگذرد خمیره شود و باز به دستان میچسپد و به آن چسپنده گفته میشود -
[۱۲] این زجربه انکار رسالت است -
[۱۵،۱۴،۱۳] در آیت اولی زجر به انکار قرآن است و در آیت دوم زجر به انکار معجزه و رسالت است -