إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿۱۲۴﴾ أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ ﴿۱۲۵﴾ اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ ﴿۱۲۶﴾ فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ ﴿۱۲۷﴾ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ ﴿۱۲۸﴾ وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ ﴿۱۲۹﴾ سَلَامٌ عَلَى إِلْ يَاسِينَ ﴿۱۳۰﴾ إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ﴿۱۳۱﴾ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ ﴿۱۳۲﴾ وَإِنَّ لُوطًا لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ ﴿۱۳۳﴾ إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ ﴿۱۳۴﴾ إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ ﴿۱۳۵﴾ ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ ﴿۱۳۶﴾ وَإِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِحِينَ ﴿۱۳۷﴾

چون گفت به قوم خود آیا نمی پرهیزید از شرک ﴿۱۲۴﴾
آیا میخوانید در حاجت ها بعل را و میگذارید نیکوترین آفرینندگان شکل را ﴿۱۲۵﴾
که اللّه تعالٰی است رب شما و رب پدران نخستین شماست ﴿۱۲۶﴾
پس تکذیب کردند او را پس بدرستی که ایشان حاضر کرده میشوند در عذاب ﴿۱۲۷﴾
مگر بندگان اللّه تعالٰی نجات داده شدگان ﴿۱۲۸﴾
و باقی گذاشتیم بر این در مردم پسینیان ﴿۱۲۹﴾
سلام باد بر الیاسین علیه السلام ﴿۱۳۰﴾
به تحقیق ما چنین جزاء میدهیم نیکوکاران را ﴿۱۳۱﴾
به تحقیق او از بندگان مومنان ما بود ﴿۱۳۲﴾
و به تحقیق لوط علیه السلام البته از رسولان بود ﴿۱۳۳﴾
چون نجات دادیم او را و اهل او را همه ﴿۱۳۴﴾
مگر پیر زنی بود در باقی ماندگان ﴿۱۳۵﴾
باز تباه ساختیم آن مردم دیگر را ﴿۱۳۶﴾
و به تحقیق شما میگذرید بر ایشان در وقت صبح ﴿۱۳۷﴾

[از ۱۳۳ الی ۱۳۸] این قصه پنجم است در این احتیاج لوط علیه السلام را ذکر میکند در نجات خود و نجات اهل خود و در هلاکت قوم با زجر و تخویف به منکرین (مُصْبِحِينَ وَبِاللَّيْلِ) در این خطاب به اهل مکه است چون ایشان در سفر تجارت به شام می رفتند چون در شام از مکه روان میشدند در وقت صبح به قریه های قوم لوط علیه السلام می رسیدند اگر سفر را صبح آغاز میکردند در وقت شب به آنجا میرسیدند -