وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ ﴿۱۷۳﴾ فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ ﴿۱۷۴﴾ وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ ﴿۱۷۵﴾ أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ ﴿۱۷۶﴾ فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِينَ ﴿۱۷۷﴾ وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ ﴿۱۷۸﴾ وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ ﴿۱۷۹﴾ سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ ﴿۱۸۰﴾ وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ ﴿۱۸۱﴾ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۱۸۲﴾

و هرآئينه لشکر ما البته ایشانند غلبه کنندگان ﴿۱۷۳﴾
پس اعراض کن از ایشان تا مدتی ﴿۱۷۴﴾
و ببین زود است ایشان نیز خواهند دید ﴿۱۷۵﴾
آیا عذاب ما را به شتاب می طلبند ﴿۱۷۶﴾
پس چون فرود آید به میدانهای ایشان پس بد است صبح ترسانیده شدگان ﴿۱۷۷﴾
و اعراض کن از ایشان تا مدتی ﴿۱۷۸﴾
و ببین زود است ایشان نیز خواهند دید ﴿۱۷۹﴾
پاکی است پروردگار ترا که رب عزت است ا زآنچه ایشان بیان میکنند ﴿۱۸۰﴾
و سلام است (از جانب اللّه تعالٰیٰ) بر رسولان ﴿۱۸۱﴾
و صفات خدای بودن اللّه تعالٰی راست که رب عالمیان است ﴿۱۸۲﴾

[۱۷۵،۱۷۴] بعد از بشارت این تسلیت است -
[۱۷۷،۱۷۶] وقتیکه ذکر عذاب شد پس منکرین تمسخر را آغاز کردند که عذاب زود بیاید بر آن زجر و تخویف است (بِسَاحَتِهِمْ) ساحة در اصل به صحن (حویلی) خانه گفته میشود مراد از آن آمدن عذاب به طور ناگهانی است به طریقه که راه خلاصی را از آن نمی یابند (صَبَاحُ) اکثر عذاب های اللّه تعالٰی در وقت صبح آمده است که در این وقت مبارک منکرین غافل میباشند -
[۱۷۹،۱۷۸] در این نیز تسلیت است لیکن در اول مراد از حینٍ عذاب دنیا بود و اینجا عذاب اخروی مراد است پس تکرار نیست -
[۱۸۲،۱۸۱،۱۸۰] این تفریع به همه سوره است و دعوی توحید است یعنی وقتیکه عجز و احتیاج ملائیک و انبیاء علیه السلام و جنات ثابت شد پس معلوم شد که ایشان با اللّه تعالٰی شریک شده نمی توانند و شفعاء قهریه نیز شده نمی توانند این مراد از تسبیح است (وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ) این دعوی سوره است یعنی کمال انبیاء علیهم السلام این است که برای ایشان سلامتی از عذاب دنیا و آخرت اللّه تعالٰی میدهد (وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ) این نیز دعوی توحید است اشاره است که هلاکت کافران و نصرت پیغمبران که در این سوره ذکر شد بر این حمد اللّه تعالٰی است واین نعمت ها است از طرف اللّه تعالٰی -