وَمَا لِيَ ۱۱۱۵ الزمر
تَنْزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ ﴿۱﴾ إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّينَ ﴿۲﴾
نازل کردن این کتاب است از جانب اللّه تعالٰی که غالب با حکمت است ﴿۱﴾
به تحقیق ما نازل کرده ایم به تو این کتاب را برای اشکار کردن حق پس بندگی کن اللّه تعالٰی را خالص کن برای او بندگی را ﴿۲﴾
ربط: آن به سوره ما قبل از چندین طریقه است طریقه اول این است که در سوره های گذشته عجز و ابتلائات بزرگان را ذکر کرد معلوم شد که ایشان شریکان اللّه تعالٰی و سفارشیان زور آور شده نمی توانند حالا در این سوره نتیجه آنرا ذکر میکند که آن توحید فی العبادت است - طریقه دوم که در سوره ص انکار ایشان را از توحید ذکر کرد حالا در این سوره تفصیل عقیده مشرکان و دلایل عقلی را بر توحید ذکر میکند -
دعویٰ این سوره: رد بر شرک فی العبادات و الالوهیة به دلایل عقلی است و رد کردن به همه اقسام شرک اعتقادی (شرک فی العلم ، شرک فی التصرف ، شرک فی العبادت ، شرک فی الدعا) رد بر اتخاذ ولد لِلّه و رد بر شفاعت قهریه و به ذکر مقابله در میان حال موحدین و حال مشرکان در صفات و جزاها -
خلاصه سوره:
این سوره تقسیم به پنج باب است باب اول تا (۲۱) است در این ذکر صدق قرآن است و باز ذکر مقصد قرآن که توحید فی العبادة است باز رد به دو عقیده مشرکان است یک عقیده وسیله شرکیه و عقیده دوم اتخاذالولد است باز دو دلایل عقلی است که در آن خالقیت اللّه تعالٰی را ذکر میکند باز دو زجر است باز بیان تقابل موحد و مشرک در دو آیات است - باز در چهار آیات به دلایل حییه مسئله فی العبادت را ذکر میکند باز تخویف اخروی در دو آیات باز تقابل فریقین در چهار آیات است -
[۱] در این آیت ذکر صدق قرآن کریم است و تعریف آن است به این صفت که منزل من اللّه است افتراء نیست -
[۲] در این آیت مقصد نزول قرآن است که از آن تعبیر اجمالی را به بِالْحَقِّ کرده است - باز تفصیل مقصد آن است که حق است به همراه فَاعْبُدِ اللَّهَ ، که توحید فی العبادت و الالوهیت است (مُخْلِصًا لَهُ الدِّينَ) دین به معنی عبادت است و مراد از اخلاص توحید است از سببی که عبادت بغیر توحید معتبر نیست و در این اشاره است که هر عبادت موقوف به نیت است -