وَبَدَا لَهُمْ سَيِّئَاتُ مَا كَسَبُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿۴۸﴾ فَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلْنَاهُ نِعْمَةً مِنَّا قَالَ إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَى عِلْمٍ بَلْ هِيَ فِتْنَةٌ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ﴿۴۹﴾ قَدْ قَالَهَا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿۵۰﴾ فَأَصَابَهُمْ سَيِّئَاتُ مَا كَسَبُوا وَالَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ هَؤُلَاءِ سَيُصِيبُهُمْ سَيِّئَاتُ مَا كَسَبُوا وَمَا هُمْ بِمُعْجِزِينَ ﴿۵۱﴾

و ظاهر شود ایشانرا عاقبت بد آن اعمالی که کرده بودند و احاطه کند ایشانرا آن چیزی که ایشان بودند به آن استهزاء میکردند ﴿۴۸﴾
پس چون برسد انسانرا تکلیفی میخواند ما را باز چون بدهیم ایشانرا از نعمتی از طرف خود گوید جز این نیست که داده شده مرا این به علم من بلکه این امتحان است و لیکن اکثر ایشان نمی دانند ﴿۴۹﴾
هرآئینه گفتند این سخن را آنهای که پیش از ایشان بودند پس دفع نکرد از ایشان (عذاب را) آن اعمالی که میکردند ﴿۵۰﴾
پس رسید به ایشان بد (عاقبت) آن اعمالی که میکردند و آنهای که ظلم کردند از این مردمان موجوده زود است خواهد رسید به ایشان عاقبت بد آن اعمالی که ایشان کرده اند ونیستند ایشان عاجز کنندگان اللّه تعالٰی را ﴿۵۱﴾

[۴۹] این زجر به خیانت دیگر مشرکان است (عَلَى عِلْمٍ) یعنی اللّه تعالٰی عالم بود که من اهل و حقدار این نعمت بودم یا مراد این است که هر نعمت برایش حاصل شود به کسب و کوشش خود نسبت میکند و محنت خود را مستقل میداند مانند که شخص دهری (کافر) چنین قول میکند -
[۵۱،۵۰] این تخویف به ذکر حال سابقین است که این کلمه (اوتیته علٰی علم) سبب عذاب بر منکرین پیشین است مانند که قارون نیز چنین گفته بود در سوره قصص (۷۸) است (سَيُصِيبُهُمْ سَيِّئَاتُ مَا كَسَبُوا) اشاره به عذاب قحط است که بر اهل مکه آمده بود از این سبب بعد از آن تنگی و فراخی رزق را ذکر میکند -