وَكَذَلِكَ حَقَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّهُمْ أَصْحَابُ النَّارِ ﴿۶﴾ الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيُؤْمِنُونَ بِهِ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ ﴿۷﴾ رَبَّنَا وَأَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدْتَهُمْ وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّيَّاتِهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۸﴾ وَقِهِمُ السَّيِّئَاتِ وَمَنْ تَقِ السَّيِّئَاتِ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿۹﴾

همچنبن تمام شد یک فیصله پروردگار تو بر کافران که ایشان باشندگان آتش اند همیشه ﴿۶﴾
آن ملائک که بر می دارند عرش اللّه تعالٰی را و آنهای که گرداگرد آن اند تسبیح میگویند با ستایش پروردگار خود و ایمان می آرند به او و آمرزش میخواهند برای مومنان (میگویند ایشان) ائ پروردگار ما احاطه کرده ای هر چیز را در رحمت و علم خود پس بیامرز آنهای را که توبه کردند از شرک و پیروی کرده اند راه ترا و نگهدار ایشان را از عذاب آتش ﴿۷﴾
و ائ پروردگار ما داخل کن ایشان را در جنت های اقامت آنکه وعده کرده ئی با ایشان و نیز آنکه جفت باشند (با ایشان) از پدران ایشان و از همسران ایشان و از اولاد ایشان هرآئينه توئی غالب با حکمت ﴿۸﴾
و نگهدار ایشان را از عقوبت های بد و هرکرا تو نگهداری از عقوبت های بد در این روز به تحقیق رحم کردی بر او و همین است کامیابی بزرگ ﴿۹﴾

[۶] در این تخویف اخروی است (حَقَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ) مراد از لزوم کلمه در تقدیر فیصله کردن است یا صدور فیصله اللّه تعالٰی است در وقت کردن ایشان -
[۹،۸،۷] در این آیات بشارت به مؤحدین است پس از تخویف منکرین و این عنوان سوم است و چون دشمنی کافران را با مومنان ذکر کرد حالا ذکر میکند دوستی و شفقت ملائک را بر مومنان برای تسلیت ایشان (الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ) تخصیص این ملائک را از سببی کرد که ایشان بسیار مقرب و دارای شان بزرگ و دارای قوت اند در حدیث جابر رضی اللّه عنه مرفوعاً آمده است که رسول اللّه صل اللّه وعلیه وسلم که حال یک ملک را از ملائک حملة العرش ذکر کرد که از نرمی گوش او تا شانهٔ آن مسافه رفتن هفت صد سال است و عدد صحیح این ملائک به اللّه تعالٰی معلوم است از سببی که در این حدیث صحیح مرفوع نیست (وَيَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا) اشاره است که ایشان خیر خواه مومنان اند پس اشکار شد که اشتراک در عقیده توحید سبب محبت و نصیحت (خیر خواهی) است و در این ترغیب به ایمان آوردن است (وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَحْمَةً وَعِلْمًا) این نیز وسیله است به دو صفت اللّه تعالٰی از سببی که برای اجابت دعا رحمت عظیمه و علم بر حالات دعا کننده ضروری است (وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ) در تابوا اشاره بود به عقیده توحید و به اجتناب عن الشرک و در وَاتَّبَعُوا اشاره به عمل صالح است (وَمَنْ صَلَحَ) یعنی آنهای که در توحید با مؤحد موافقت کرده اند پدر، زن، اولاد اگر چه مجاهده مانند این شخص نکرده اند لیکن ایشانرا برای کامل خوش کردن او در جنت داخل کرده خواهند شد و مانند این در سوره رعد (۲۳) گذشته است - قول مطرف است که بسیار خیرخواه در بندگان اللّه تعالٰی برای بندگان ملائک اند به سبب این آیات و بد خواه در مخلوق برای ایشان شیطان است -