اللَّهُ الَّذِي أَنْزَلَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ وَالْمِيزَانَ وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِيبٌ ﴿۱۷﴾ يَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِهَا وَالَّذِينَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْهَا وَيَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ أَلَا إِنَّ الَّذِينَ يُمَارُونَ فِي السَّاعَةِ لَفِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ ﴿۱۸﴾ اللَّهُ لَطِيفٌ بِعِبَادِهِ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ وَهُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ ﴿۱۹﴾ مَنْ كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ وَمَنْ كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ نَصِيبٍ ﴿۲۰﴾

اللّه تعالٰی آن ذاتیست که نازل کرده کتاب را برای حق و ترازو و چه چیز آگاه میسازد ترا در باره قیامت به تحقیق قیامت نزدیک است ﴿۱۷﴾
به شتاب میطلبند این را آنهای که ایمان نمی آرند به آن و آنهای که ایمان می آرند و می ترسند از قیامت و یقین دارند که هرآئينه این (قیامت) حق است آگاه باشید هرآئينه آنهای که مجادله مییکنند در باره قیامت البته در گمراهی دور اند ﴿۱۸﴾
اللّه تعالٰی مهربانی کامل میکند با بندگان خود روزی میدهد هرکرا خواهد و اللّه تعالٰی است دارای قوت است غالب است ﴿۱۹﴾
هرکه اراده میکند (با عمل خود) نفع آخرت را بیشتر میدهیم او را در نفع او و هرکه اراده میکند به عمل خود نفع دنیا را میدهیم او را از آن و نیست او را در آخرت هیچ بهره ﴿۲۰﴾

[۱۷] در این ترغیب به حجت اللّه تعالٰی است بعد از ابطال حجت مخالفین (الْكِتَابَ) مراد از آن جنس کتاب های پیش است (وَالْمِيزَانَ) مراد از آن قرآن کریم است یا مراد از هر دو قرآن است و عطف صفت بر صفت است یا مراد المیزان تحقیق دلایل برای فرق حق و باطل است تا از طریقه اهل جهل و تقلید نجات یابید - (سراج المنیر)
[۱۸] در این ذکر حال قیامت است و زجر به منکرین به استعجال و مراء (مجادله کردن) است و مدح مومنان است به اشفاق و یقین کردن -
[۱۹] این دلیل عقلی است بر رد شرک فی الولایة و الحکم در (لَطِيفٌ بِعِبَادِهِ) اشاره است که لطف بزرگ و مهربانی انزال قرآن است - در تفسیر قرطبی بیست معنی لطیف را ذکر کرده است و امام رازی گفته است که این لفظ مشتمل است بر این اوصاف علم بر امور باریک و رحمت خاصه است و رفق (مهربانی) است -
[۲۰] بعد از ذکر کردن رزق دنیا تزهید فی الدنیا و ترغیب آخرت را ذکر میکند (حَرْثَ) کشت کردن است مراد از آن جزاء است و بِعَمَلِهِ پنهان است یعنی در عمل نیک نیت جزاء آخرت را میکند یا بِرِزْقِهِ پنهان است یعنی مالی را که اللّه تعالٰی داده است به آن آخرت را کمائی میکند (نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ) در دنیا بیشتر شدن این است که در مال آن برکت میاندازد و توفیق اعمال نیک میدهد (وَمَنْ كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيَا) یعنی مال را ذریعه حاصل کردن رفعت و عزت دنیا میگرداند یا در عمل نیک اراده دنیا را میکند یعنی عبادت و کار دین و خواندن قرآن را به اراده دنیا میکند (وَمَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ نَصِيبٍ) در این اشاره است که هرکه با یک عمل نیک اقتدار دنیا یا اجرت را اراده کرده باشد و آن اجرت گرفتن یا جائز باشد یا نا جائز لیکن در آخرت ثواب او برباد است -