إِلَيْهِ يُرَدُّ ۱۱۹۹ الزخرف

وَتِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۷۲﴾ لَكُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ كَثِيرَةٌ مِنْهَا تَأْكُلُونَ ﴿۷۳﴾ إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ ﴿۷۴﴾ لَا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ ﴿۷۵﴾ وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَكِنْ كَانُوا هُمُ الظَّالِمِينَ ﴿۷۶﴾ وَنَادَوْا يَا مَالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنَا رَبُّكَ قَالَ إِنَّكُمْ مَاكِثُونَ ﴿۷۷﴾ لَقَدْ جِئْنَاكُمْ بِالْحَقِّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ ﴿۷۸﴾ أَمْ أَبْرَمُوا أَمْرًا فَإِنَّا مُبْرِمُونَ ﴿۷۹﴾

و این آن جنت است که داده شد شما را به سبب آنچه عمل میکردید ﴿۷۲﴾
شما راست در آن میوهٔ بسیار بعضی که از آن میخورید ﴿۷۳﴾
هرآئينه مجرمان در عذاب جهنم جاویدانند ﴿۷۴﴾
اندک نشود از ایشان و ایشان در آن نا آمید میباشند ﴿۷۵﴾
و ما ظلم نکردیم بر ایشان و لیکن بودند ایشان ظالمان ﴿۷۶﴾
و آواز دهند ایشان ائ مالک فیصله مرگ کند بر ما رب تو گوید هرآئينه شما ماندگانید ﴿۷۷﴾
هرآئينه آوردیم بشما حق و لیکن اکثر شما حق را بد دانندگانید ﴿۷۸﴾
آیا محکم کرده اید سخنی را هرآئينه ما نیز محکم کنندگانیم ﴿۷۹﴾

[۷۲] در این آیت سبب حصول جنت را ذکر کرده است -
[۷۳] در این بشارت آخری را ذکر میکند که بعد از خوردن نوشیدن فواکه (میوه) است -
[۷۶،۷۵،۷۴] این تخویف اخروی است و در مقابل بشارت است ولی تخویف را نصف بشارت ذکر کرده است یعنی به شش طریقه - در آیت اول دو تخویف در آیت دوم نیز دو است و در آیت سوم سبب عذاب را ذکر کرد که آن ظلم (کفر و شرک) است -
[۷۷] در این دو تخویف را ذکر میکند - فریاد کردن به مالک برای خواستن مرگ و جواب با ماکثون (يَا مَالِكُ) نام برای ملک خازن جهنم است (إِنَّكُمْ مَاكِثُونَ) و مراد از مَاكِثُ جاویدانه سکونت کردن است چنانچه در باره جنت در سوره کهف (۳) گذشته است -
[۷۸] در این ذکر سبب عذاب است و در این خطاب دو احتمال است اول اینکه این خطاب از طرف مالک است دوم اینکه خطاب از جانب اللّه تعالٰی است (أَكْثَرَكُمْ) مراد از اکثر پدران ایشان اند ایشان از حق نفرت میکردند و دیگران تقلید ایشان را میکردند و از حقیقت خبر نداشتند -
[۸۰،۷۹] در این آیات زجر است (أَمْ أَبْرَمُوا) یعنی صرف به بد پنداشتن حق اکتفاء نمی کنید بلکه در مقابل حق تدابیر و حیله ها میکنید برای قتل نبی صل اللّه وعلیه وسلم و برای از بین بردن توحید اَبرَام، به فیصله کردن محکم و قطعی گفته میشود آن چنان تدبیری مییاشد که به دسته جمعی کنند - از یحیٰ بن معاذ رضی اللّه عنه نقل است، هرکه گناهان را از مردمان پنهان میدارد و برای او ذات اشکار میکند که از او هیچ چیزی در آسمان پنهان نیست این بسیار بی عزتی اللّه تعالٰی را کرد و این از علامات منافقت است -

<< صفحه بعد صفحه قبل >>