يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿۱۱﴾ رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ ﴿۱۲﴾ أَنَّى لَهُمُ الذِّكْرَى وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِينٌ ﴿۱۳﴾ ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ ﴿۱۴﴾ إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلًا إِنَّكُمْ عَائِدُونَ ﴿۱۵﴾ يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَى إِنَّا مُنْتَقِمُونَ ﴿۱۶﴾

پنهان میکند مردمان را اینست عذاب دردناک ﴿۱۱﴾
(گویند ایشان) ائ پروردگار ما دورکن از ما عذاب را هرآئينه ما ایمان می آریم ﴿۱۲﴾
چگونه شود ایشان را پند گرفتن حالانکه آمده به ایشان رسول با پیغمبری اشکارا ﴿۱۳﴾
باز روی گردانیدند از او و ایشان میگویند که او را تعلیم داده است دیوانه است ﴿۱۴﴾
هرآئينه ما دور کنندهٔ عذابیم اندک مدتی به تحقیق شما عود کننده اید (به کفر) ﴿۱۵﴾
پس در روزیکه بگیریم به گرفتن بزرگ به تحقیق ما انتقام گیرنده ایم ﴿۱۶﴾

[۱۶] این نیز تخویف دنیوی است و مراد از آن هلاک کردن مشرکان در روز بدر بود - یا این تخویف اخروی است و مراد از بطشة در روز قیامت گرفتار کردن مشرکان در عذاب سخت است -