قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ كَانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَكَفَرْتُمْ بِهِ وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى مِثْلِهِ فَآمَنَ وَاسْتَكْبَرْتُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﴿۱۰﴾ وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا لَوْ كَانَ خَيْرًا مَا سَبَقُونَا إِلَيْهِ وَإِذْ لَمْ يَهْتَدُوا بِهِ فَسَيَقُولُونَ هَذَا إِفْكٌ قَدِيمٌ ﴿۱۱﴾

بگو خبر دهید اگر باشد (این قرآن) از نزد اللّه تعالٰی و شما انکار میکنید از آن و گواهی داده است گواهی کننده از بنی اسرائيل به مثل (کتاب) آن و او ایمان نیز آورد و شما تکبر میکنید هرآئينه اللّه تعالٰی هدایت نمی دهد قوم ظالمان را ﴿۱۰﴾
و میگویند کافران مؤمنان (را میشنوانند) اگر این حق میبود سبقت نمی کردند ایشان بر ما بسوی آن و چون علم ندارند به آن کتاب پس ضرور میگویند این دروغی (ساخته شده است) است قدیمی ﴿۱۱﴾

[۱۰] این نیز زجر به انکار قرآن است به همراه اثبات صدق قرآن با شهادة -
[۱۱] این زجر دیگر بر منکرین قرآن است - و طریقه انکار این است که آن صحابه کرام که ایمان آورده بودند اکثر فقراء مسکینان بودند پس متکبرین میگفتند که ایشان نادان اند ایمان آنها دلیل حقانیت و خیریت نیست بلکه اگر این خیر میبود ما پیش از ایشان قبول میکردیم از سببی که ما دانا هستیم - حالا نیز دشمنان صحابه کرام چنین میگویند و ابن کثیر گفته است که کسی اهل سنت و الجماعة باشد - (در دل آنها عزت و احترام صحابه کرام است) ایشان میگویند کُلُ فِعْلٍ و قَوْلٍ لَمْ یَثْبُتْ عَنِ الصَّحَابَةِ فَهُوَ بِدْعَةٌ لِاَنَّهُ لَوْکَانَ خَیْرٌا لَسَبَقُوْنَا اِلَیْهِ لِاَنَّهُمْ لَمْ یَتْرُکُوُا خَصْلَةٌ مِّنْ خِصَالِ الخَیْرِ اِلَّا وَقَدْ بَادَرُوْا اِلَیْهَا (هرکار و قول که از صحابه کرام ثابت نباشد آن بدعت است از سببی که اگر این کار نیک میبود صحابه پیش از ما میکردند زیراکه آنها هیچ خصلتی از خصلت های نیک را ترک نکرده اند بلکه به آن سبقت جسته اند ) واین جمله برای رد بدعات (عقیدتاً وعملاً) قانون کامل است مانند تاویل در صفات اللّه تعالٰی ، وسیله به اهل قبور ،عرس میلاد النبی ، حیله اسقاط و بدعات جنازه وغیره اگر این کارهای خوب میبود پیش از ما صحابه کرام میکردند -