وَمِنْ قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَى إِمَامًا وَرَحْمَةً وَهَذَا كِتَابٌ مُصَدِّقٌ لِسَانًا عَرَبِيًّا لِيُنْذِرَ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَبُشْرَى لِلْمُحْسِنِينَ ﴿۱۲﴾ إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ ﴿۱۳﴾ أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۱۴﴾

و پیش از این کتاب موسیٰ علیه السلام (نازل شده است) پیشوا و رحمت و این کتابی است تصدیق کننده به زبان عربی تا بترساند ظالمان را و مژده برای نیکوکاران ﴿۱۲﴾
هرآئينه آنهای که میگویند پروردگار ما اللّه تعالٰی است باز ثابت اند (بر ایمان) پس نیست هیچ ترسی بر ایشان و نه ایشان غمگین شوند ﴿۱۳﴾
این کسان اهل جنت اند جاودان اند در آن پاداش داده شوند از آنچه عمل میکردند ﴿۱۴﴾

[۱۲] این دلیل نقلی و ترغیب به قرآن است (إِمَامًا) یعنی در آن چنان دلیل های توحید و صدق رسول آخرین بود که اقتداء آن ضروری بود (وَرَحْمَةً) یعنی در آن چنان عقاید و مسائل و احکام بود که آن عین رحمت اللّه تعالٰی بود و همچنین عمل کردن بر آن سبب رحمت خاص اللّه تعالٰی بود -
[۱۴،۱۳] تا این آیت ذکر حالات منکرین بود و برای ایشان زواجر و جواب ها بود حالا صفات مومنان را ذکر میکند و برای ایشان بشارت است -