يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَلَا تُبْطِلُوا أَعْمَالَكُمْ ﴿۳۳﴾ إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ مَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ فَلَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ﴿۳۴﴾ فَلَا تَهِنُوا وَتَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَاللَّهُ مَعَكُمْ وَلَنْ يَتِرَكُمْ أَعْمَالَكُمْ ﴿۳۵﴾

ائ مومنان اطاعت کنید اللّه تعالٰی را و اطاعت کنید رسول را و ضایع مکنید اعمال خود را (به مخالفت هر دو) ﴿۳۳﴾
هرآئينه آنهای که کفر کردند و باز داشتند از راه اللّه تعالٰی باز مردند در حالیکه ایشان کافر بودند پس هرگز نمی آمرزد اللّه تعالٰی ایشان را ﴿۳۴﴾
پس ضعف نشان مدهید و مخواهید بسوی صلح کردن (از سبب سستی) حال آنکه شمائید بالا و اللّه تعالٰی همراه شماست و هرگز اندک نمیکند ثواب اعمال شما را ﴿۳۵﴾

[۳۳] چون احوال منافقان را ذکر کرد حالا مومنان را از صفات منافقان منع میکند و ترغیب به اطاعت اللّه تعالٰی و رسول او میدهد (وَلَا تُبْطِلُوا أَعْمَالَكُمْ) مراد از این تحذیر از صفات منافقان است که پیش بیان شد که آن سبب بطلان اعمال است - باز این جمله عام است به هر ابطال شامل است اگر به مخالفت اللّه تعالٰی و رسول باشد و اگر به مرتد شدن باشد و اگر به شرک و کفر کردن باشد -
[۳۴] بعد از خطاب به مومنان زجر به کافران است - پیش (۳۲) در باره ضدیان عنادیان بود و این در باره کافران جاهلان است -
[۳۵] چون خباثت کافران را ذکر کرد حالا مومنان را بر جهاد تشجیع میدهد و ایشان را از بی همت شدن منع میکند (وَتَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ) مخالفت این آیت به آیت (۶۱) سوره انفال نیست از سببی که در آنجا شرط نهاده است وقتیکه کافران طلب صلح میکنند باز کردن صلح جایز است و اینجا مراد است که شما از اول عزم طلب صلح را نکنید از این سبب که صلح حدیبیه به طلب کافران شده بود (وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ) بالا بودن در عزت و مرتبه در نزد اللّه تعالٰی است یعنی مرتبه شما نزد اللّه تعالٰی بلند است پس کار حقارت مکنید یا مراد از بالا بودن در حجت و دلیل است (وَاللَّهُ مَعَكُمْ) به معنی همراهی و مدد کردن استعمال میگردد و این معنی اشکار است تاویل نیست پس معلوم شد که معیت از متشابهات است چنانکه امام بخاری و دیگر سلف نیز این معنی را ذکر کرده است -