أَزِفَتِ الْآزِفَةُ ﴿۵۷﴾ لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ كَاشِفَةٌ ﴿۵۸﴾ أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ ﴿۵۹﴾ وَتَضْحَكُونَ وَلَا تَبْكُونَ ﴿۶۰﴾ وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ ﴿۶۱﴾ فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا۩ ࣛ ﴿۶۲﴾

نزدیک شد آفت نزدیک آمدنی ﴿۵۷﴾
نیست او را بجز اللّه تعالٰی هیچ اشکار کنندهٔ ﴿۵۸﴾
آیا شما از این سخن تعجب میکنید ﴿۵۹﴾
و بخندید و گریه مکنید ﴿۶۰﴾
و شما غفلت کنندگانید ﴿۶۱﴾
پس سجده کنید اللّه تعالٰی را و بندگی او را کنید ﴿۶۲﴾

[۵۸،۵۷] این تخویف اخروی است (الْآزِفَةُ) نامی از نامهای قیامت است به معنی نزدیک آمدن است و نزدیک به مردم است -
[۶۱،۶۰،۵۹] این زجر به انکار قرآن است مراد از حدیث قرآن است و چهار قباحت منکرین را ذکر کرده است (وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ) معنی سمود اعراض، غفلت، استکبار لهو و لعب کردن و غزل ها و شعر گفتن به طریقه سرود ها - اشاره است که در مقابله قرآن گفتن سرود کار کافران است -
[۶۲] این تفریع به همه سوره است وقتیکه ثابت شد که دلیل این رسول وحی است وهمراه شما صرف ظن و اتباع هویٰ است باز ثابت شد که اللّه تعالٰی انعام کننده است و رسول و قرآن را حق فرستاده است پس بر شما فرض است که سجده و تمام عبادات را برای اللّه تعالٰی خاص کنید (لِلَّهِ) لام برای تخصیص است از سببی که مشرکان نیز به اللّه تعالٰی سجده میکردند لیکن علاوه بر اللّه تعالٰی به معبودان دیگر خود نیز سجده میکردند (وَاعْبُدُوا) این تعمیم بعد التخصیص است و لفظ لِلَّهِ در این نیز مراد است -