فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۷۱﴾ حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِ ﴿۷۲﴾ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۷۳﴾ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿۷۴﴾ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۷۵﴾ مُتَّكِئِينَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِيٍّ حِسَانٍ ﴿۷۶﴾ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۷۷﴾ تَبَارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ﴿۷۸﴾

پس از کدام یک احسانات پروردگار خود شما هر دو انکار میکنید ﴿۷۱﴾
حورها هستند بند نگهداشته شده در خیمه ها (از مروارید) ﴿۷۲﴾
پس از کدام یک احسانات پروردگار خود شما هر دو انکار میکنید ﴿۷۳﴾
نرسیده است ایشان را هیچ انسان پیش از ایشان و نه جن ﴿۷۴﴾
پس از کدام یک احسانات پروردگار خود شما هر دو انکار میکنید ﴿۷۵﴾
استراحت میکنند ایشان در چادرهای سبز و بر قالین های زیبا ﴿۷۶﴾
پس از کدام یک احسانات پروردگار خود شما هر دو انکار میکنید ﴿۷۷﴾
با برکت است نام رب تو که نهایت دارای شان بزرگ است و باعزت است ﴿۷۸﴾

[۷۳،۷۲] این صفات دیگر ازواج است (مَقْصُورَاتٌ) بند نگهداشتن برای حفاظت و اکرام است و مدح زنان به ستر و پرده میشود که در خانه خود اقامت میکند و بدون ضرورت در راه و کوچه ها نمی گردد (فِي الْخِيَامِ) تفسیر این خیمه جنت در حدیث صحیح آمده است و اینجا آن مراد است که رسول اللّه صل اللّه وعلیه وسلم فرموده است ، که برای مومن در جنت خیمه است از یک مروارید برآمده که طول آن از هشت میل است و در آن اهل این مومن میباشند که او بر آنها گشت میکند و آنها یکدیگر را نمی بینند ، این روایت مسلم است -
[۷۵،۷۴] این صفت پیشینیان و این هر دو شریک است - از سببی که در نبودن این وصف بسیار کمی در لذات طبعاً و عادتاً محسوس میگردد -
[۷۷،۷۶] این صفات دیگر جنتیان را ذکر میکند یعنی نعمت های گذشته به ایشان حاصل میگردد به همراه استراحت (رَفْرَفٍ خُضْرٍ) مراد از آن چادرهای است که بالای بستره هموار میشود یا بالشت ها یا چمن های جنت (وَعَبْقَرِيٍّ) چادرهای گل دار یا بسترها که بسیار ناشناس میباشند -
[۷۸] این تفریع به همه سوره است و تفصیل دعوی سوره است در لفظ تَبَارَكَ، اشاره است که آفریدن این نعمت های ذکر شده گذشته و به آن ترقی و بقا دادن این صفت خاص از اللّه تعالٰی است و همچنین این همه نعمت ها دلالت میکند بر عظمت و بزرگی اللّه تعالٰی لذا صفت ذی الجلال را آورد و این انعامات دلالت میکند به سخاوت و مهربانی اللّه تعالٰی لذا صفت الاکرام را ذکر کرد (اسْمُ رَبِّكَ) مراد از اسم در این مقام الرّحمٰن است که در اول سوره است و همچنین هر اسم از اسماءِ حسنیٰ موصوف به تبارک است (ذِي الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ) صفت رب است یعنی جلیل است به اعتبار ذات و صاحب اکرام است به اعتبار افعال -
فائده: قاسمی در تفسیر ذکر کرده است که برکات نام های اللّه تعالٰی واجب است (به آن الفاظ که از حروف هیجاء مرکب باشد) ما تبرک حاصل میکنیم به ذکر آنها و تعظیم و اجلال و اکرام نام او را می کنیم اگر این نامها در کاغذ نوشته شده باشد یا بر دیوال وغیره منقوش باشد یا بر زبان ذکر میگردد -