قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ ۱۳۳۱ الحديد

يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَهُوَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿۶﴾ آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَأَنْفِقُوا مِمَّا جَعَلَكُمْ مُسْتَخْلَفِينَ فِيهِ فَالَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَأَنْفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ كَبِيرٌ ﴿۷﴾ وَمَا لَكُمْ لَا تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ لِتُؤْمِنُوا بِرَبِّكُمْ وَقَدْ أَخَذَ مِيثَاقَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿۸﴾ هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ عَلَى عَبْدِهِ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَإِنَّ اللَّهَ بِكُمْ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ ﴿۹﴾

می در آری تو شب را در روز و می درآری تو روز را در شب و او عالم است به آن سخنانی که در سینه هاست ﴿۶﴾
ایمان آرید به اللّه تعالٰی و به رسول او و خرج کنید از مالیکه که ساخته شمارا تصرف کنندگان در آن پس آنهای که ایمان آوردند از شما و خرج کردند ایشان را است ثواب بزرگ ﴿۷﴾
و چه سبب است شما را که ایمان نمی آرید شما بر اللّه تعالٰی و (در حالیکه) رسول دعوت میدهد شما را که ایمان بیارید به پروردگار خود به تحقیق گرفته است اللّه تعالٰی عهد شما را اگر شما هستید مومنان ﴿۸﴾
اللّه تعالٰی آن ذاتی است که نازل میکند بربندهٔ خود آیات روشن تا بیرون آرد شما را از تاریکی بسوی روشنی و به تحقیق اللّه تعالٰی بر شما ضرور بسیار شفقت کننده رحم کننده است ﴿۹﴾

[۶] این نیز دلیل عقلی مستقل است به تصرف کردن در زمانه - تااینجا خلاصه دلایل این است که تصرف کننده در هرچیز و عالم بر هر چیز صرف اللّه تعالٰی است و در این هیچ شریک آن نیست این دلیل شد بر تسبیح او -
[۷] در این آیت وجه اول ترغیب الی الانفاق است حاصل این است که این مالها در حقیقت از شما نیست شما در این وکیلان و نائبان پدران خود هستید پس این مالها را در مصرف صحیح خرج کنید که شما را نفع بدهد (آمِنُوا) امر به ایمان را پیش ذکر کرد یکی از آن سبب که بغیر از ایمان خرج کردن ضایع است (وَأَنْفِقُوا) مراد از این عام است به زکوٰة و صدقات واجبه شامل است و بالخصوص خرج کردن برای اشاعت توحید در اول مراد است (مِمَّا جَعَلَكُمْ مُسْتَخْلَفِينَ فِيهِ) از حسن بصری روایت است که مراد از این استخلاف است به وراثت از پدران پس اشاره است که این اموال مانند که از پدران شما در میراث باقی مانده است همچنین از شما نیز باقی میماند و این احتمال نیز است که مراد از آن استخلاف من اللّه تعالٰی است یعنی اموال در حقیقت از اللّه تعالٰی است لیکن شما را برای مدت کم بطور عارضی مالکان قرار داده است این را مطابق حکم او خرج کنید -
[۸] این نیز متعلق به ترغیب گذشته است یعنی اول اینکه رسول اللّه صل اللّه وعلیه وسلم داعی به ایمان و انفاق بود و دوم اینکه از شما عهد گرفته شده است و سوم اینکه تقاضای ایمان است -
[۹] این نیز متعلق به ترغیب است یعنی پیروی کردن این آیات بینات (در باره ایمان و انفاق) سبب اخراج از ظلمات به نور است و سبب رافت و رحمت الٰهیه است (عَلَى عَبْدِهِ) که او محمد رسول اللّه صل اللّه وعلیه وسلم است و با این وصف از سببی ذکر کرد اشاره است که او نیز عبدیت اللّه تعالٰی را میکند به ایمان و انفاق کردن (الظُّلُمَاتِ) جهل ، کفر ، شرک ، خواهشات متفرقه و بخل (إِلَى النُّورِ) علم ، توحید ، ایمان هدایت و یقین -

<< صفحه بعد صفحه قبل >>