أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ نَافَقُوا يَقُولُونَ لِإِخْوَانِهِمُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَئِنْ أُخْرِجْتُمْ لَنَخْرُجَنَّ مَعَكُمْ وَلَا نُطِيعُ فِيكُمْ أَحَدًا أَبَدًا وَإِنْ قُوتِلْتُمْ لَنَنْصُرَنَّكُمْ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ ﴿۱۱﴾ لَئِنْ أُخْرِجُوا لَا يَخْرُجُونَ مَعَهُمْ وَلَئِنْ قُوتِلُوا لَا يَنْصُرُونَهُمْ وَلَئِنْ نَصَرُوهُمْ لَيُوَلُّنَّ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يُنْصَرُونَ ﴿۱۲﴾

آیا نمی بینی بسوی آنهای که منافقت کرده اند میگویند برادران خود را آن کسانی که کفر کرده اند از کتابیان اگر بیرون کرده شوید شما هرآئينه بیرون میشویم با شما و قبول نمی کنیم ما در باره شما سخن هیچ کس را هرگز و اگر جنگ کرده شود با شما ضرور مدد کنیم شما را و اللّه تعالٰی گواهی میدهد که ایشان اند دروغگویان ﴿۱۱﴾
اگر بیرون کرده شوند ایشان بیرون نمی روند آنها با ایشان و اگر جنگ کرده شود با ایشان آنها مدد نمی کنند با ایشان واگر ایشان را مدد کنند هرآئينه بگردانند پشت را باز ایشان مدد کرده نشوند ﴿۱۲﴾

[۱۱] از این آیت الی اخیر باب دوم است در این سیزده قبایح منافقین را ذکر میکند این آن قبایحی است که در هنگام اجلاء بنی نضیر در منافقان اشکار شدند - و در این زجرها به منافقان است و برای اشکار کردن قباحت آنها دو مثال را ذکر میکند - باز امر به مومنان به تقوی است و تحذیر است از مشابهت به منافقان و کافران و بیان فرق آنها است باز ترغیب به قرآن برای حصول خشیت است و اختتام به ذکر مسئله توحید است با اسماء و صفات اللّه تعالٰی و این مقصد خشیت است (نَافَقُوا) در این اشاره است که این صفات اخیر از سبب منافقت است - (لِإِخْوَانِهِمُ) اخوت با آنها از سبب اعتقاد و دوستی است (الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ) مراد از این بنی نضیر اند (لَكَاذِبُونَ) کذب از این سبب است که آنها این وعده را به دهن میکنند و در دل اراده وفا آنرا ندارند یا از این سبب که ایشان این کار را کرده نمی توانند بیهوده گوئي میکنند -
[۱۲] در این اثبات کذب آنها است و چهار حالات منافقان را ذکر میکند -