هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۲۴﴾

خاص اللّه تعالٰی اوست آفریننده است جدا جدا کننده شکل دهنده است خاص او را است نامهای زیبا به پاکی یاد میکنند او را آنچه در آسمانها اند و در زمین اند و خاص اوست غالب با حکمت ﴿۲۴﴾

[۲۴] این صفات نیز به تصرف و قدرت دلالت میکند (الْخَالِقُ) از خلق است و به معنی تقدیر است مانند (خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ) یابه معنی قدّر است یا به معنی ساختن جسم از نطفه است (الْبَارِئُ) هر یکی را از دیگری به فرق و تفاوت سازنده (الْمُصَوِّرُ) سازنده شکل و صورت روی و اعضاء (لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى) این نیز صفت اللّه تعالٰی به ذکر اجمالی است و مراد از اسماء اسماء صفتیه است به صیغه اسم فاعل و صفة مشبه و با اسم تفضیل و این اسماء در قرآن کریم غیر اضافی (۹۲) اند و اضافی (۲۶) اند و علاوه از این در احادیث صحیحه اند - و حصر اسماء حسنی در عدد خاص نیست و آنهای که در حدیث صحیح ذکر اند که اللّه تعالٰی را یک کم صد (۹۹) نام است مطلب آن در نزد محدثین این است که ثواب خاصه (مَنْ أَحْصَاهَا دَخَلَ الْجَنَّةَ) به این یک کم صد است و در حدیث صحیح آمده است که کسی صبح و شام سه بار (أَعُوذُ بِاَللَّهِ السَّمِيعِ الْعَلِيمِ مِنْ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ) گفت و باز این سه آیات را یکبار خواند اللّه تعالٰی برای او هفتاد هزار ملائک مقرر میکند که دعا برای او میخواهند و اگر در این شب یا روز بمیرد مرگ آن از شهادت میباشد - (اَللَّهُمَّ أرْزُقْنَا مَوْتَ الشَّهَادَةِ فِیْ سَبِیْلِک)