فَمَا مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ ﴿۴۷﴾ وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ ﴿۴۸﴾ وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْكُمْ مُكَذِّبِينَ ﴿۴۹﴾ وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ ﴿۵۰﴾ وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ ﴿۵۱﴾ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿۵۲﴾

پس نیست از شما هیچیک نجات دهندهٔ او ﴿۴۷﴾
و هرآئينه این (قرآن) الیته نصیحت است برای متقیان ﴿۴۸﴾
و هرآئينه ما البته میدانیم که هست از شما تکذیب کنندگان ﴿۴۹﴾
و هرآئينه این (قرآن) حسرت است برای کافران ﴿۵۰﴾
و هرآئينه این (قرآن) البته پخته یقینی است ﴿۵۱﴾
پس به پاکی یاد کن نام پروردگار ترا که دارای شان بس بزرگ است ﴿۵۲﴾

[۴۸] ضمیر وَإِنَّهُ به قرآن راجع است یابه رسول و تخصیص متقیان از این سبب است که انتفاع به اینها خاص است چنانچه در تفسیر هدً للمتقین گذشته است -
[۴۹] این زجر بعد از اثبات صدق قرآن است در (مِنْكُمْ) اشاره است که بعضی مصدقین اند - (وَإِنَّا لَنَعْلَمُ) این علم اللّه تعالٰی پیش از انزال قرآن و بعد از آن در هر دو حالت یکسان است -
[۵۱،۵۰] ضمیر وَإِنَّهُ به تکذیب راجع است و حسرة به معنی پشیمانی است یا ضمیر به قرآن راجع است یعنی وقتیکه کافران پاداش اهل قرآن را در روز قیامت ببینند پس حسرت خواهند خورد چنانچه در سوره انعام (۲۷) و سوره حجر (۲) است (وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ) این ضمیر به قرآن راجع است یا حسرة به معنی تحسّر امر یقینی واقعی ، و ثابت است - و در این قید نفع این است که گاهی اوقات یقین انسان بر چیز باطل می آید به او حق الیقین گفته نمی شود و این مرتبه بالاتر از علم الیقین و پائين تر از عین الیقین است -
[۵۲] چنین گذشته است در سوره واقعه (۹۶،۷۴) و با در اسم اضافی برای تاکید است و مراد از اسم جنس اسماء حسنیٰ و صفات اللّه تعالٰی است یعنی تنزیه و پاکی گفتن اسماء و صفات اللّه تعالٰی را از هر شریک و از هر نوع عیب فرض است و این دعوی توحید تفریع است بر اثبات صدق رسول و بر قرآن اشاره است که مقصد قرآن و رسالت صرف توحید است -