وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا ﴿۸﴾ إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا ﴿۹﴾ إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا ﴿۱۰﴾ فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا ﴿۱۱﴾

و طعام میدادند ایشان طعام را با محبت آن به مسکین و یتیم و اسیر را ﴿۸﴾
(میگفتند) جز این نیست که طعام میدهیم شما را برای روی اللّه تعالٰی نمیخواهیم از شما عوض و نه سپاس گذاری ﴿۹﴾
هرآئينه میترسیم از پروردگار خود از روز سخت بسیار سخت ﴿۱۰﴾
پس نگهداست ایشان را اللّه تعالٰی از سختی آنروز و داد به ایشان تازگی و خوشحالی ﴿۱۱﴾

[۸] این صفت دیگر ابرار است پیش ذکر حقوق اللّه بود و این ذکر حقوق العباد است -
[۹] (لَا نُرِيدُ) در این مقصد اظهار اخلاص و وسعت آوردن بر طبیعت محتاج است یعنی به سبب این گفتار او محتاج طعام را به خوب آزادی قبول میکند (شُكُورًا) در این ثنا و دعا نیز داخل است که صاحب طعام از محتاج نمی خواهد از سببی که به این در ثواب نقصان میاید -
[۱۰] این صفت دیگر ابرار است (إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا) پیش خوف صرف از روز قیامت بود و این خوف از اللّه تعالٰی است تا از هیبت های قیامت محفوظ نگهدارد با رحم و کرم خود (يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا) لبها را خشک کننده روی ها را خیره کننده، تنگی یعنی بسیار سخت - قَمْطَرِيرًا: دراز ، سخت ، پیشانی ترش و روی گرفته -
[۱۱] از این آیت تفصیل بشارت آغاز شد (لَقَّاهُمْ نَضْرَةً) تازگی ، نور در روی ها این نعمت ظاهری است (وَسُرُورًا) خوشی در دل این نعمت باطنیه است - خوشحالی دل سبب تازگی روی است لیکن اینجا تازگی روی را مقدم کرد از سببی که او زود به هرکس اشکار میگردد و این در بدل خوف و مشقت آنها در زندگانی دنیا بود -