يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿۶﴾ تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿۷﴾ قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿۸﴾ أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿۹﴾ يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ﴿۱۰﴾ أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً ﴿۱۱﴾ قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿۱۲﴾

روزی که بلرزد لرزنده ﴿۶﴾
می آید به تعقیب آن در پئ آینده ﴿۷﴾
دل ها در آنروز هراسانند ﴿۸﴾
چشمهای آنها پایان افگنده باشند ﴿۹﴾
میگویند آنها آیا ما بر خواهیم گشت به حالت قدیمی ﴿۱۰﴾
آیا وقتیکه شویم استخوانهای پوسیده ﴿۱۱﴾
میگویند آنها این در آن وقت دوباره آمدن است زیان آور ﴿۱۲﴾

[۷،۶] (الرَّاجِفَةُ) به معنی صور اول است که آن زمین و همه چیزها را می جنباند - یا مراد از الراجفة زمین است که بر آن زلزله بزرگ می آید (الرَّادِفَةُ) صور دوم برای بعث بعدالموت است و با حدیث ثابت است که در میان هر دو چهل سال فاصله میباشد در این میان چیز دیگری نیست از این سبب به صور دوم رادفه گفت -
[۹،۸] اشاره است که اثر هیبت آنروز بر دلها و چشم ها نیز است (قُلُوبٌ) نکره است مراد از آن بعضی قلوب اند یعنی دلهای کافران -
[۱۰] این زجر به انکار بعث بعدالموت است این سبب هیبت دلها و چشم ها است که پیش ذکر شد (فِي الْحَافِرَةِ) حالت اولی دنیا ، زمین که در آن قبرها کنده میشوند ، آتش جهنم ، قول اول بهتر است -
[۱۲،۱۱] (نَخِرَةً) کهنه ، ذره ذره ، میان تهی (خَاسِرَةٌ) برگشتن دوباره زیان آور است ، این را به طریقه استهزاء میگویند که چون به دنیا دوباره برگردیم پس اموال و خانه های ما وغیره نمی باشد پس این نقصان ماست - یا اینکه این خسران بر کسی است که حالا تکذیب او را میکند -