وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ ﴿۳۵﴾ وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ ﴿۳۶﴾ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ ﴿۳۷﴾ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ﴿۳۸﴾ ضَاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ ﴿۳۹﴾ وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ ﴿۴۰﴾ تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿۴۱﴾ أُولَئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿۴۲﴾

و از مادر و پدر خود ﴿۳۵﴾
و از زن خود و از پسران خود ﴿۳۶﴾
برای هر مردی از ایشان آنروز یک فکریست که مشغول کرده میباشد آنرا ﴿۳۷﴾
بعضی روی ها در آنروز روشنی دهنده اند ﴿۳۸﴾
می خندد شادمان میباشند ﴿۳۹﴾
و بعضی روی ها در آنروز بر آنها غبار میباشد ﴿۴۰﴾
و آنرا سیاهی پوشانده است ﴿۴۱﴾
این کسان ایشانند کافران نافرمان ﴿۴۲﴾

[۳۹،۳۸] تقسیم مردمان روز قیامت به دو نوع است در این آیات ها بشارت به نوع اول است (مُسْفِرَةٌ) دارای روشنی میباشد و یک سبب آن به طریقه احسن وضوء کردن است چنانچه در حدیث صحیح آمده است و در سوره العمران (۱۰۶) نیز است (مُسْتَبْشِرَةٌ) یعنی اثار خوشحالی در پوست روی اشکار میگردد -
[۴۲،۴۱،۴۰] در این حال آنهای را ذکر میکند که در سوره نازعات صفت آنها را به امّا من طغیٰ ذکر کرده بود برای آنها تخویف اخروی است (عَلَيْهَا غَبَرَةٌ) این مقابل مسفره است - (قَتَرَةٌ) به سیاهی گفته میشود که غبار و سیاهی بر روی جمع شود بسیار قبیح معلوم میگردد و قول دیگر این است که قتره نیز به غبار گفته میشود لیکن آن غباری که از زمین به آسمان بلند میشود آن قتره است و آنکه از بالا به زمین پائین میشود آن غبره است یعنی هر دو نوع غبار بر آن افتیده میباشد (الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ) یعنی به اعتبار عقیده کافر و به اعتبار عمل فاجر است چنانچه ایشان با کفر فجور را جمع کرده اند پس در جزاء آنها نیز غبره با قتره یکجا کرده میشود -