وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ ﴿۲۵﴾ فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ ﴿۲۶﴾ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ ﴿۲۷﴾ لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ ﴿۲۸﴾ وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿۲۹﴾

و نیست این گفتار شیطان مردود ﴿۲۵﴾
پس کجا میروید ﴿۲۶﴾
نیست این مگر پندی است برای تمام مردمان ﴿۲۷﴾
برای آنکه بخواهد از شما که راست برود ﴿۲۸﴾
و شما البته نخواهید خواست مگو وقتیکه بخواهد اللّه تعالٰی که رب همه مردمان است ﴿۲۹﴾

[۲۶] این زجر است یعنی از رسول اللّه تعالٰی و کتاب به کدام شخص و کتاب شما میروید یعنی از این راه حق دیگر کدام است؟
[۲۷] این ترغیب به قرآن است ضمیر هُوَ به قرآن راجع است یا به مضمون این سوره راجع است (ذِكْرٌ) یاد دهنده توحید و احکام اللّه تعالٰی است و پند و نصیحت است برای ترسانیدن از قیامت -
[۲۹،۲۸] در اول آیت شرط ذکر را آورد که آن اراده و طلب حق است یعنی در قرآن نفع برای طلب کنندهٔ هدایت است و (لِمَنْ شَاءَ) رد بر جبریه است یعنی برای انسان مشیت و اراده و فعل است و در دوم رد بر قدریه معتزله است که اراده انسان را مستقل میداند -