عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿۲۸﴾ إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ ﴿۲۹﴾ وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ ﴿۳۰﴾ وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ ﴿۳۱﴾ وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ﴿۳۲﴾ وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ ﴿۳۳﴾ فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ ﴿۳۴﴾ عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ ﴿۳۵﴾ هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿۳۶﴾

چشمه است مینوشند با آن (از آن) مردمان نزدیکان (اللّه تعالٰی) ﴿۲۸﴾
هرآئينه کسانی که جرایم کرده اند بودن ایشان که بر مومنان میخندیدند ﴿۲۹﴾
و وقتیکه میگذشتند به آنها با یکدیگر چشمک میزدند ﴿۳۰﴾
و چون باز میگشتند به مردمان خود باز میگشتند خوشی کنان ﴿۳۱﴾
و چون میدیدند ایشان را میگفتند هرآئينه ایشان گمراهان اند ﴿۳۲﴾
و فرستاده نشده اند ایشان بر آنها نگهبانان ﴿۳۳﴾
پس امروز مومنان بر کافران میخندند ﴿۳۴﴾
بر تخت ها میباشند نظاره میکنند ﴿۳۵﴾
آیا جزا داده شد کافران را از آن کارهای که ایشان میکردند ﴿۳۶﴾

[۲۹] این زجر به مجرمان به ذکر چهار اوصاف قبیحه آنهاست که این اسباب ویل و رین دل است -
[۳۰] (يَتَغَامَزُونَ) با یکدیگر چشمک میزنند برای تحقیر آنها یا بر آنها عیب جوئی میکنند -
[۳۱] (أَهْلِهِمُ) مراد از این پیروان و مقلدین آنها اند (فَكِهِينَ) خوشی و تکبر میکنند بر آن تمسخر که ایشان برمومنان کرده اند یعنی برای پیروان خود مردانگی خود را نشان میدهند که ما مومنان را ذلیل ساختیم -
[۳۳،۳۲] آنها به صحابه کرام گمراه میگفتند از سببی که ایشان خلاف طریقه آنها بودند - و این حال شیعه گان است که برای صحابه کرام گمراه و مرتد و کافر میگویند از سببی که خود آنها گمراه اند (وَمَا أُرْسِلُوا) این قول اللّه تعالٰی است بر رد آنهای که صحابه کرام را گمراه میگویند یعنی این مجرمان بر مومنان و صحابه کرام نگهابانان و ذمه داران مقرر نشده اند که ایشان بر آنها فتویٰ میدهند - یا این قول نیز از کافران در باره مومنان است یعنی وقتیکه مومنان برای ایشان دعوت توحید میدادند و از شرک منع میکردند ایشان میگفتند که شما که بر ما مقرر نشده اید و ذمه داران نیستید -