فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿۲۰﴾ وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ۩ ࣛ ﴿۲۱﴾ بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُكَذِّبُونَ ﴿۲۲﴾ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ ﴿۲۳﴾ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿۲۴﴾ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿۲۵﴾

پس چیست ایشانرا که ایمان نمی آورند ﴿۲۰﴾
و وقتیکه خوانده شود بر ایشان قرآن سجده نمی کنند ﴿۲۱﴾
بلکه کسانی که کافر اند ایشان تکذیب میکنند ﴿۲۲﴾
و اللّه تعالٰی آگاه است به آنچه در دل خود پنهان میدارند ﴿۲۳﴾
پس مژده بده ایشان را به عذاب دردناک ﴿۲۴﴾
مگر آنهای که ایمان آوردند و کردند اعمال نیک ایشان را است پاداشی بی انتها ﴿۲۵﴾

[۲۱،۲۰] این زجرها است به ذکر چهار حالات منکرین در آیت اول اشاره به کفر و شرک اعتقادی است و در دوم اشاره به کفر و شرک عملی است (لَا يَسْجُدُونَ) یعنی سجده را برای اللّه تعالٰی خاص نمی کنند بلکه غیراللّه را با او شریک میسازند یا مراد از سجود خواندن نماز است به ذکر جزء و مراد از آن کل - اکثر اهل علم در این قائل سجده اند از سببی که اللّه تعالٰی برای نکنندگان سجده تنبیه کرده است پس برای مومن در کار است که در چنین جای سجده کند -
[۲۳،۲۲] این نیز حالات منکرین است -
[۲۵،۲۴] در آیت اول تخویف است متفرع است با فا بر اعمال پیش و بشارت برای آن بطور استهزاء گفته است - و در آیت دوم بشارت است -