بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

الْقَارِعَةُ ﴿۱﴾ مَا الْقَارِعَةُ ﴿۲﴾ وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿۳﴾ يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿۴﴾

آفت دل کوبنده ﴿۱﴾
چیست آفت دل کوبنده ﴿۲﴾
و چه چیز داناند ترا که چیست آفت دل کوبنده ﴿۳﴾
آن روزی که شوند مردم مانند پروانه های پراگنده ﴿۴﴾

سوره القارعة

ربط: این سوره با سوره پیش اول این است که در آن سوره بعث اصحاب قبور بود و اظهار مافی الصدور ذکر شد در این سوره نام وقت آنرا ذکر میکند که القارعة است - و احوال آنرا ذکر میکند - ربط دوم این است که در آن سوره بعث مردم ذکر شد در این سوره تقسیم آنها را ذکر میکند به دو نوع -
دعویٰ این سوره: تخویف اخروی به ذکر احوال قیامت که قرع است و حال انسانها و کوها است به همراه تقسیم به دو انواع -
خلاصه سوره این است: که حال قیامت را به صفت قرع ذکر میکند باز ذکر پریشانی انسانها باز ذکر حال فنا کوها باز تقسیم مردم است به همراه بشارت و تخویف -

تفسیر

[۳،۲،۱] برای قیامت قارعه از سببی گفته میشود که دلهای مردم را میکوبد به هیبت ها و آسمانها را به تشقق و انفطار و زمین و کوه را به تدکیک - و قارعة از قرع است در اصل به آواز سخت گفته میشود -
[۴] در این ذکر بعضی احوال است (كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ) فراش پروانه ها یعنی آن کرم های است با بالها که بر چراغ و آتش جمع میشوند - تشبیه به آنها در بسیار صفات است زیاده بودن ، پراگنده شدن از هرطرف ضعیفی و ذلت (الْمَبْثُوثِ) یعنی یک طرف خاص آن معلوم نمی باشد بلکه به هرطرف پرواز میکند -